Eg likar våren. Den varmande sola, hestehoven som sprett fram frå skrinne kår, nyfødde lam på bakkane. Vakkert. Men eg kjenner òg på saknet. Det er brutalt for ein vintersportentusiast å brått sjå fjernsynsprogramma totalt ribba for ski og skeiser. Ein vinter med armen i gips, og streng ordre om å unngå fysisk arbeid, har medført merkbar slitasje på go'stolen. Aldri so gale at ... Med våren kjem denne lite engasjerande fotballen. Brann og andre «storlag» spring etter ballen som sprett frå tue til tue på håplause grasmatter. Nokre klubbar har rett nok investert i kunstgras, og har erkjent at grønt gras har elendige vilkår i mars og november. Ein fyr frå Kristiansund er sensasjonelt krona som trenar i Manchester United, visstnok den viktigaste jobben nokon nordmann nokon gong har hatt. Rangert langt føre Nato-Jens, som nyleg spissa engelskuttalen i ein legendarisk tale i USA-kongressen. No burde eg vore såpass romsleg at eg unte Ole Gunnar lukke til i jobben. Sorry, det kjem ikkje på tale å heia på dette middelmådige, oppskrytte kjøpelaget frå midt-England. Som for eit par tiår sidan vart rundspelt av Bayern Munchen i samtlege nitti minutt. På overtid pirka Ole Gunnar ballen over streken, snakk om griseflaks og ufortent siger!
Apropos griseflaks og Bayern Munchen. Dette laget som stod for fotballhistorias aller mest ufortente siger. Utspelt av Leeds United, tidenes desidert beste fotballag, i europacupfinalen i 1975. Eg slit framleis med seinskadar frå kampen. Nemleg, fotball handlar om Elland Road og Leeds United! Samma pokker kva lag som vinn Tippeligaen eller rykkjer ned frå Premier League. Spør heller kven som rykkjer opp: Leeds United! «Marching on together!» Leeds, Leeds, Leeds! Engasjert I fotball, eg??? PS. Heia Brann!
