Vyrde (ærede) Hardingar frå Rosendal i sør til Eidfjord i nord

Detta må de lesa, og det gjeld berre dei som bur langs fjorden 200 til 300 meter frå land. (Tippar de er mange.) Dette overgår kvar ei form for miljøkriminalitet frå vindmøllepark på fjella til flyreiser til dei sørlege breiddegradar.

For nokre år sidan vann kona mi ei reise med flyselskapet Norwegian for inntil kr 5000,-. Vi bestemte oss for å reisa så langt ein kunne for pengane og heim att, og då hamna me i Kroatia, i ein vakker by som heiter Split. Strendene langs denne byen kan på mange måtar samanliknast med områda i og kring Hardangerfjorden; stilt og fredeleg med båtar utpå sjøen som sigla stilt forbi. Slik er det på fjorden her òg. Men, plutseleg ein dag det var dønn vindstille og nydeleg vêr, blei freden brått broten. Ein liten farkost, alias eit lite seglbrett med motor bakpå hekken. For dei som kan noko om dette, kallar dei dette for det engelske moderne uttrykket eit wakeboard. Eit wakeboard er eit brett der ein eigentleg vert dregen av ein båt med motor. Dette wakeboardet hadde motor sjølv. Dei sigla med dette wakeboardet att og fram heile dagen, og motoren bakpå hekken let om lag som motoren på ein kantklippar av den minste typen eller frå ein moped med 50 ccm³ motor, og sidan det var motor som trong oljeblanding, osa den noko forferdeleg, der eimen seiv inn mot strendene heile dagen og det var uuthaldeleg. Når vedkomande som sigla dette brettet, kollsigla, datt fyren i sjøen og motoren kubba. Men, det var berre å koma seg oppå att og fortsetja. Etter nokre minutt låg det ei god hinne med olje frå motoren og flaut ute på sjøen og i fjøresteinane. Det var overhovudet ikkje freistande å ta seg ein frisk dukkert i det heile etterpå. Den høge lyden frå desse motorane sit i hovudet på meg enno.

Som de alle veit som bur langs strendene på Hardangerfjorden, Samlafjorden, Sørfjorden og til Eidfjord, at kryssar det ein einsleg båt med utanbordsmotor over fjorden, kan ein høyra motorduren fakta talt heile vegen over fjorden. Dess høgare ein kjem over fjorden, dess verre. Kvifor?

Les i avisa at det vert gjeve løyve til å «rafta» med ribbar på fjorden. Dette er båtar med store motorar, høg fart, langtrekkande og mykje støy og som svir diesel (bensin er for dyrt) om lag som ein buss fullasta med turistar til by´n. Eg vil ikkje lika å høyra på denne duren heile sundagen eller elles i veka når eg er ute på fjorden og fiskar, eller når eg er høgt til fjells og nyt stilla. Det blir nett det same. Støy er definert som miljøskadeleg.

I medhald av forskrift om vern mot støy på arbeidsplassen», under §4, bokstav f, skal «verdier for eksponering som krever iverksetting av tiltak for å redusere helserisikoen og uheldig belastning til et minimum, motvirkes».

Så sjølv om denne forskrifta ikkje gjeld for allmenta, meiner eg likevel at den har ein verdi som ein ikkje kan sjå utanom. At det også vert gjeve stønad til miljøkriminalitet, kan eg ikkje med mi beste meining forstå at de politikarar har folket dykkar med på.

Denne verksemda skal etter mi vurdering søkja om konsesjon og godkjennast av Fylkesmannen sidan det ligg havbruksnæring i området.

Stein Ludvigsen, turist i Hardanger