Refleks: Q&A à la plask

I etterkant av min ufrivillige, kongelege badetur har mykje tid gått med til å svara på spørsmål frå kjende, mindre kjende og heilt ukjende. Sidan eg heller aldri fekk sjansen til å bli rosabloggar, og badekjendistilværet enno ikkje har teke meg dit, nyttar eg sjansen til ein spørjerunde her:
Om eg likar å bada? Varm og tørr på land er absolutt føretrekte badetilstand. Bad dei siste åra kan truleg teljast på éi hand, og årets bad er avgrensa til det avbilda. At det blir verande slik, er godt mogleg.
Kva eg tenkte? Kom deg vekk herifrå, du ser ut som ein tulling og tek all for mykje merksemd som du på ingen måte vil ha! Oppdrag mislukka.
Korleis eg fekk det til? Ettersom eg reknar meg sjølv for å vera relativt fjørevand, legg eg all skuld på dårlege sko og glatt stein. Kan slå ut sjølv den beste klatrar, trur eg.
Om det går bra? Ryggen svarar nei. Eg svarar ja. Æra har ingen kommentar.
Om det var flautt? Sjølvsagt, men mest fordi du spør. Medynk vert gjerne bytt ut med både latter og terging.
Om du kan le? Ingenting er betre, og eg bidreg med stor glede til andre sin moro der eg kan.
At det var dårleg timing? Vanskeleg å seia seg ueinig, men her kjem forslag til dårlegare timing:
a) Eit halvt minutt etterpå, då kongeparet hadde nådd landgangen og Se og Hør hadde fått med seg heile fadesen på eitt og same bilete.
b) Dagen etter, då eg torde meg på omvising inne på eit reinseanlegg kor det flytande var hakket mindre innbydande enn Hardangerfjorden ein fin sommardag.
Sist, men ikkje minst: Nei, du kan aldeles ikkje kjøpa buksa eg fall i sjøen i. Det hjelper ikkje at du vil betala fleire tusenlappar, og at eg sårt treng ein ny telefon fordi den eg hadde, datt i vatnet med meg. Men eg tek med meg tilbodet til ein gong eg er i verkeleg naud.