Mel.: «Mellom bakkar og berg» Dette vidgjetne Øysteseparet har no vorte ei soge for seg. Det dei bygde der langt inni fjellet vart til glede for deg og for meg.
Mange tiår har gått frå dei byrja som vart blanda med glede og slit. Men dei streva så trutt slik som mauren og så vart det eit nytt paradis.
Artikkelen held fram under annonsen.
Ja eg minnes so vel fyrste gongen for då sto der ei ørlita bu. Var på reinsjakt i Øystesefjella og han Bjarne sa her skal me bu.
Tenk dei ville på rikdomen dela med dei mange som vandra der opp. For der sto ikkje gjerde som stengde heller ingen som jaga deg bort.
Breidablik vart eit mål for dei fleste ryktet spreidde seg utover land. Tunge bakkar med sekk og var det verste det vart trong for ei hjelpande hand.
Men at Ivar igjen skulle greia koma opp denne strevesame vei. Kameratar og hund ved si sida det var slett ikkje gjordt i ein fei.
Så ein dag var ei æra til ende det vart andre som no skulle rå. Drog frå plassen dei bar i sitt hjarta såg sitt livsverk i skumringa stå.
Siste gongen eg rusla der oppe var det slett ikkje lenger slik glans. No var mykje av stasen blitt burte det som "Haugbonden" før sa var hans.
Det var stort då Lars Arvid og Inger ville samla det meste i bok. Me får gle oss i saman med paret når me veit kva slags vending det tok.
Denne boka må kallast eit praktverk der det skildrast med bilder og ord. Slik ei gleda det var for å dela denne staden med liten og stor.
Artikkelen held fram under annonsen.
Ja no kan me i godstolen sitja sjå tilbake på livet som var. Kjenna att dei som «Haugbonden» hjelpte ikkje minst denne kvinna han har.
Takk for alt det de gjorde for bygda og at gjestene hadde det bra. Breidablik vert vel aldri det same som då «Haugbonden» gjekk der så glad. Lars Soldal
