Elsk din neste

«At fleirtalet i KrF har kome fram til at SV og Arbeidarpartiet er meir eller mindre vantruande og ukristelege, får stå for deira eiga rekning, men særleg bibelsk eller kristeleg er det neppe,» skriv Arne Tufteland.

Dei siste vekene med debatt om kva side Kristeleg Folkeparti skal landa på, har gitt meg kunnskap om partiet som mor mi i si tid støtta med liv og sjel. Slik partiet har utvikla seg, tvilar eg på om ho hadde funne seg vel til rette om ho hadde levd i dag.

KrF tykkjest ikkje å vera verken særleg folkeleg eller spesielt kristeleg. Egoisme og maktsykje ser ut til å prega partiet. Bjørnson hadde ei verseline som lydde såleis: «Elsk din neste du kristensjel, træd ham ikkje med jernskodd hæl.» Elskhugen til dei politiske motstandarane verkar å vera måteleg, jernhælen har kanskje vore meir i bruk.

Det burde ikkje vore turvande å minna eit parti, der sundagsskulen truleg er obligatorisk, om det åttande bodet: «Du skal ikkje vitna rangt om nesten din.» I forklaringa til bodordet er nemnt både lygn, svik, baktaling og vonde ord. Det rette er å tala vel om nesten sin og orsaka han. Luther si vesle katekisme kan truleg vera nyttig lester for politikarar, ikkje minst i KrF.

Eit ord frå Bibelen seier: «Døm ikkje, for de sjølve skal bli dømde! Med den domen de dømer, skal de sjølve verta dømde.» At fleirtalet i KrF har kome fram til at SV og Arbeidarpartiet er meir eller mindre vantruande og ukristelege, får stå for deira eiga rekning, men særleg bibelsk eller kristeleg er det neppe.

I skrifta står også nemnt: «Ingen kan tena to herrar – De kan ikkje tena både Gud og Mammon.» Korleis meiner KrF dei skal kunne halda seg på rette sida, når dei ynskjer å regjera saman dei mest materialistiske partia i landet? Det skal som kjent vera lettare for ein kamel å koma gjennom eit nålauga, enn for ein rik mann å koma inn i himmelen. Som sagt, eg berre undrast?

Arne Tufteland