Hei, alle kvemmingar! Det dreiar seg om fotball!

Eg har lege brakk lenge når det gjeld engasjement i fotballgreiene i bygda. No når sesongen er ferdig, får eg lyst å ta bladet frå munnen! ØYSTESE RYKTE OPP, NORHEIMSUND NED, men kva gjer det? Jau, opprykket til Øystese er jo midt i blinken. Kanskje nedrykket til Norheimsund òg er midt i blinken? Eg har vore engasjert i fotballen i bygda i ein mannsalder.

Eg byrja med å trena ein gjeng småtassar i Øystese då eg gjekk på gymnaset. Fotballen var så vidt begynt i Norheimsund då. Me var nesten 40 stk. på det meste på idrettsplassen i Øystese. Det var i eigen regi. Var ikkje innom noko idrettslag og spurde om det gjekk an. Far min spanderte ballar på oss. Det var på laurdagar og sundagar. Eg hugsar HALVOR TORPE (som eg seinare spelte saman med, og trente som seniorspelar, derfor store bokstavar, men òg litegrann for den eineståande personen han var og er!). Brødrene Øyri: Even og storebroren hans. Så var det Torkjell Stangeland, Stig Henning Børven og mange fleire som eg hugsar namnet på, og som eg ikkje hugsar namnet på, sjølvsagt. Eg tenkte ikkje på om det var Øystese eller Norheimsund! Kva du trur? Det var fotballinteressa som var viktig. Ja, eg begynte jo å spela på seniorlaget til Øystese som 17-åring, saman med Svein Natås, Arild Sandven, Inge Vik og sjølvsagt fleire. Ingen som såg skeivt på meg fordi om eg var frå Grova. I alle fall oppdaga ikkje eg det. Eg var fast inventar på fyrsteellevaren, så eg tenkte ikkje over det iallfall. (Eg var vel så god at dei berre MÅTTE ta meg med!) Størst var eg sikkert i kjeften, men det talde, det òg. Svein Natås var jo der! Arild Sandven roa oss ned, så ta det heilt med ro, tonen var god! Me skulle jo berre spela fotball og ha det moro. Ja, det var jo alvor òg, sjølvsagt. Alle veit jo at det er mykje kjekkare å vinna enn det er å tapa! Det var ikkje lag i Norheimsund på den tida. Seinare har eg trent både Øystese-gutar og Norheimsund-gutar. Ja, både seniorlag og gutelag frå begge bygdene har eg spelt for og trent. Gutespelarane reiste eg til Norway Cup saman med. Eg hugsar så godt då Roger Sandven kom på døra mi og spurde om eg ville trena dei. Eg sa at det var ok, under ein føresetnad: at det var spelarar frå både Øystese og Norheimsund! Slik vart det. Eg var interessert i idretten, bygdene og gutane.

Det er 40 år sidan no. Er det ikkje på tide å samla troppane, slik me fekk det til for 40 år sidan? Eg veit at det finst nokre i begge bygdene som ikkje ynskjer at det skal vera samarbeid! Eg trur eg veit namn òg. Den eine personen det her er snakk om, bad om sponsing frå meg til Øystese Fotball for ei tid tilbake. Eg sponsa av hjartans lyst med nokre tusenlappar. Desse personane som motarbeidde eit samarbeid, vil eg møta. Det går ikkje an å driva på slik!

Skulane er slått saman. Øystese og Norheimsund bridgeklubb, som eg er fast medlem av, har slått seg saman. Der kan dei som absolutt vil, slå ein frå den andre bygda og få dette behovet tilfredsstilt. Det er kvar tysdag i Øystese.

Dersom det framleis er nokon som absolutt må skilja Norheimsund og Øystese, så meiner eg at dei må STÅ FRAM MED FULLT NAMN og koma med vektige, idrettsleg kvalifiserte moment for at me IKKJE har noko saman å gjera. At bygdene skal vera skilde, er uheldig for både ungdommane og bygdene, det forstår dei som har drive med lagidrett. Det finst ikkje eitt argument for at me ikkje skal slå kreftene saman, etter mi meining. Dei som meiner noko anna, er i alle fall ikkje interesserte i idretten, dei har andre agendaer. Kanskje det er nokon med personlege vendettaer som er målet?

Eg har høyrt gamle historier frå kvammabygda om både kyrkjebygging og andre byggverk i bygdene der det ikkje har gått heilt ”LUTHERSK” for seg, om eg skal bruka det uttrykket! Så kulturen har de på dykkar side! Folk frå andre plassar ler av oss! Lat dette vera historie som me ikkje er stolte av. La oss no ta eit tak og byggja eit KVAMMALAG som kanskje kan slita seg opp ein divisjon til!

Med helsing frå ein som er glad i fotballen:

Asbjørn Seim